Τετάρτη 11 Μαΐου 2011

Πριν πολλά χρόνια..

..ήμουν σε αυτή την κατάσταση, ουδετερότητας.
Δεν ήξερα τίποτα, μιλούσα με πολλούς, πολλοί ανησυχούσαν για 'μένα, δεν είχα στόχους, λέγανε.
Και ήταν καλοκαίρι και πήγα για μπάνιο με έναν φίλο μου, τον Α. 'Ετυχε και ήμασταν οι δυο μας, μάλλον δε θα μπορούσε άλλος από την παρέα. Και σαν σοβαρό παιδί που είναι με ρώτησε σε ποιά κατεύθυνση θα πήγαινα, ξεκινούσε η δευτέρα λυκείου, σε ποιά σχολή θα στόχευα. Του μίλησα ειλικρινά, ότι δεν με ένοιαζε, ότι θα περνούσα όπου θέλανε και αποφασίζανε οι γονείς μου. Και όταν θα τελείωνα τη σχολή θα ανέβαινα σε ένα βουνό να ζωγραφίζω.

''Και γιατί δεν πας στην καλών τεχνών;'', με ρωτάει. Και καθάρισαν όλα τα σύννεφα. Δεν θυμάμαι αν ήξερα καν για τη σχολή αυτή, επαρχεία ήμασταν, θα είχα ακούσει αλλά δεν το είχα σκεφτεί ποτέ. Μετά από λίγο ήρθαν οι δικοί μου να με πάρουν με το αμάξι. Άνοιξα τη πόρτα, μπήκα μέσα και τους ανακοίνωσα: θα πάω στην καλών τεχνών. Ένα χρόνο και δυο μήνες αργότερα είχα περάσει.

Προσπαθώ λοιπόν να φανταστώ τί θέλω να κάνω, όχι άμεσα, αργότερα, μήπως και έρθει πάλι η αναλαμπή. Τί σκατά θέλω να κάνω; Γιατί έχω βαλτώσει έτσι; Πάλι όλοι ανησυχούν με την αδράνειά μου, πάλι τίποτα δεν έχει νόημα, πάλι είμαι χαμένη και δεν ξέρω από πού είναι η έξοδος.

Δουλειά, ναι, θέλω να έχω τα δικά μου λεφτά. Ζωγραφική, ναι, την αγαπώ. Αλλά δεν ξέρω τί θέλω να κάνω. Πού είναι η καλή μου νεράιδα; Όχι να με μεταμορφώσει σε πριγκίπισσα (με δουλειά στη προκειμένη περίπτωση) αλλά να μου δείξει τί στα κομμάτια θέλω.


8 σχόλια:

  1. Η καλή νεράϊδα είσαι εσύ. Αποφασίζεις εσύ λοιπόν!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. αχ δε μπορώ να γίνω νεράιδα κανενός νομίζω.. καλά όνειρα όμως και κάτι θα βγεί!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Σου είχα γράψει αλλά δεν θυμάμαι τι. Ο μπλόγκερ τα έκανε θάλασσα εχθές....

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Μην αγχώνεσαι. Η ζωή θα σου δείξει τη συνέχειά της.

    Theorema

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. τράβα πάλι για ένα μπάνιο.... απόλαυσέ το...
    και μετά όλα θα είναι πιο ωραία...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Δεν είσαι η μόνη σε αυτή τη δύσκολη θέση...
    Και όσο για το εξωτερικό που ήδη σου πρότεινε κάποιος πιο πάνω, δεν είναι και η πιο εύκολη λύση, αυτό το ξέρω από πρώτο χέρι. Εκτός βέβαια και αν δεν έχεις κάτι ουσιαστικό να σε κρατάει εδώ στην Ελλάδα...

    Το μόνο που βοηθάει στην κατάστασή μας (προφανώς εντάσσω και εμένα στην κατηγορία σου) είναι η ήρεμη σκέψη. Δηλαδή, μην πάρεις βεβιασμένες αποφάσεις. Αυτό τον καιρό για παράδειγμα, (μετά από 5-6 μήνες ατελείωτου και αναποτελεσματικού άγχους) ζωγραφίζω πολύ. Είναι το μόνο που με χαλαρώνει, μαζί με κάποιους τυχερούς φίλους που δεν έχουν μιζεριάσει ακόμη.

    Ζωγραφίζω και με βοηθάει στο να ηρεμώ και να σκέφτομαι. Βρες τι σε ηρεμεί και μετά σκέψου. Δε θα το μετανιώσεις. Και μην κάνεις σπασμωδικές κινήσεις...

    καλό σου απόγευμα....!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. ευτυχώς τα πράγματα έχουν βρει το δρόμο τους κάπως.. σε ευχαριστώ πάντως!! μένω Ελλάδα καθώς είμαι καρδο-δοσμένη* ευτυχώς οι φίλοι, όπως λες, είναι τουλάχιστον ευεργετικοί** και είναι και καλοκαίρι :) όλα καλά :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή