Άνθρωποι με μεγάλες άσπρες σακούλες, όχι ακριβώς σκουπιδιών μα για χάρη των εκλογών, πάνε έρχονται βραδιάτικα, κλειστοί μερικοί δρόμοι, πάλι ον φουτ καθάρισε η φάση. Απορώ αν όλες οι χώρες είναι έτσι. Όχι γιατί υπάρχει περίπτωση να πάω ή γιατί έχω απηυδήσει, απλά απορώ. Τόσος χαμός γιατί; Πραγματικά μου διαφεύγει. 

Ο εικονιζόμενος φίλος, ο χίπης, ποσώς ενδιαφέρεται για όλα αυτά. Αλλά χίπης δε μπορώ να γίνω.  Μάλλον μόνο να απορώ. Υπήρχαν φορές που ένιωσα κάτι σαν πάθος, για τα κοινά, λίγο η Rachel, λίγο ο Gandhi, και λοιποί, κάποτε μου ενέπνευσαν ένα κάποιο θαυμασμό και μια αίσθηση ότι έχουμε φθιαχτεί για να ενδιαφερόμαστε.    

Αλλά.. δε ξέρω τί έφταιξε, αν έφταιξε, πέραν των αποριών και των στοχασμών να μη καταναλώνω ούτε ένα ηλεκτρονιοβόλτ, τζάουλ ή θερμίδα παραπάνω προς αυτή τη κατεύθυνση.

                                           Μιγαντά, Κωνσταντάν