Επί  πέντε χρόνια ήξερα απ' έξω κι ανακατωτά τη μία πλευρά του ηλεκτρικού ( Πειραιάς - Μοναστηράκι), για πολλούς και διαφόρους λόγους. Δεν είχα πάει πολλές φορές Κηφισιά και όσες πήγα ήταν βράδυ ή με αμάξι. Και τώρα που απέκτησα, με γειά μου, το δρομολόγιο Αττική - Κηφισιά, διαπίστωσα έκπληκτη το εξής : η διαδρομή σε ορισμένα σημεία είναι ίδια, πανομοιότυπη με την αντίθετή της. Η Αθήνα είναι ένα κομμάτι γης, κάποτε ομοιόμορφο. Ίδια σπίτια χαμηλά, με κηπάκο. Όχι πολυκατοικίες στη σειρά ή μονοκατοικίες με γκαζόν αυτομάτως ποτιζόμενο.

Πάλι είχα πολλά όνειρα σήμερα.
Στον ύπνο μου και στο ξύπνιο μου.