Σάββατο 6 Νοεμβρίου 2010

Επί  πέντε χρόνια ήξερα απ' έξω κι ανακατωτά τη μία πλευρά του ηλεκτρικού ( Πειραιάς - Μοναστηράκι), για πολλούς και διαφόρους λόγους. Δεν είχα πάει πολλές φορές Κηφισιά και όσες πήγα ήταν βράδυ ή με αμάξι. Και τώρα που απέκτησα, με γειά μου, το δρομολόγιο Αττική - Κηφισιά, διαπίστωσα έκπληκτη το εξής : η διαδρομή σε ορισμένα σημεία είναι ίδια, πανομοιότυπη με την αντίθετή της. Η Αθήνα είναι ένα κομμάτι γης, κάποτε ομοιόμορφο. Ίδια σπίτια χαμηλά, με κηπάκο. Όχι πολυκατοικίες στη σειρά ή μονοκατοικίες με γκαζόν αυτομάτως ποτιζόμενο.

Πάλι είχα πολλά όνειρα σήμερα.
Στον ύπνο μου και στο ξύπνιο μου.

5 σχόλια:

  1. Άυπνο μαιμούδι,
    σκέφτομαι θα μου λείψει η Αθήνα, πότε πανομοιότυπη και γνώριμη και πότε εξοργιστικά αφιλόξενη/ ανοησίες.

    Μ'αρέσει πολύ ο ηλεκτρικός από Πειραιά για σπίτι, το ξημέρωμα μετά το καράβι απ το Νησί, που μπαίνεις μέσα και νιώθεις "στη θέση σου".

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Μ' αρέσει κι εμένα πολύ η διαδρομή Πειραιάς-Μοναστηράκι. Το βιομηχανικό τοπίο του Πειραιά μου ασκεί μια "ύποπτη" γοητεία. Ύποπτη γιατί αντικρίζω το τοπίο σαν ένας άλλος Ντε Κίρικο, αναζητώντας τα αινιγματικά αντικείμενα που θα συμπληρώσουν την πραγματικότητα. Όμως κάποιες φορές, όταν με κοπανούνε τα θλιμμένα βλέμματα των πραγματικών κατοίκων της περιοχής, ξεσκεπάζεται η δική μου προνομιούχα θέση/σχέση του περαστικού και τότε νιώθω πολύ άβολα.
    Από την άλλη, σνόμπαρα για χρόνια το άλλο μισό της γραμμής, μέχρι πριν από δυο χρόνια που πήρα το τραίνο για την Κηφισιά και διαπίστωσα κι εγώ πέρα από τις αναμενόμενες διαφορές, ορισμένες αναπάντεχες ομοιότητες, οπότε πάλι ήρθα αντιμέτωπος με τη στενότητα των αντιλήψεών μου που αντιλαμβανόταν τα δυο άκρα της διαδρομής σαν το κλασικό δίπολο προλεταριάτου/μπουρζουαζίας. Είναι καλός δάσκαλος το τραίνο επομένως!
    Θυμάμαι επίσης μια άλλη "αποκαλυπτική" διαδρομή εκείνη με την Circumvesuviana από τη Νάπολι προς την Πομπηία που φέρνει αντιμέτωπους τους εξαθλιωμένους ντόπιους της υποβαθμισμένης περιοχής και τους καλοθρεμμένους τουρίστες που έρχονται μαγνητισμένοι από την "τραγική μοίρα" των θυμάτων του Βεζούβιου και δεν έχουν να πουν τίποτα για την μοίρα των σύγχρονων κατοίκων της περιοχής. Δυσανασχετούν που έρχονται τόσο κοντά στις ανάσες των ντόπιων και ανυπομονούν να φτάσουν στον προορισμό τους και να τρέξουν να "αγκαλιάσουν" με θαυμασμό τους μακρινούς προγόνους τους. Ίσως γι' αυτό οι ντόπιοι στο τραίνο να ρίχνουν αυτά τα ειρωνικά βλέμματα στους τουρίστες (πέρα από το προφανές της οικονομικής ανισότητας).

    Καλή σου μέρα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Μαιμούδι μου, η θέση στον ηλεκτρικό είναι όντως ''δική μου'' όταν επιστρέφω, έχεις δίκαιο :) πώς τα βρίσκεις !!!! δε θα σου λείψει καθόλου, νομίζω, θα δεις :)

    σ' ευχαριστώ caveman. Eχεις πάει Πομπηία??? Θέλει πολλή μελέτη για να βγάλει κανείς συμπεράσματα, μέχρι και τα προφανή :) Και μάτια ανοιχτά.

    ''Καλημέρα''

    χουζούρης

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Ναι έχω πάει!
    Έχω όσο μπορώ τα μάτια μου ανοιχτά. Δεν ξέρω αν όσα έγραψα πιο πάνω φάνηκαν κάπως απόλυτα, δε θα το θελα. Απλά κάποιες εντυπώσεις ήταν λίγο εξπρεσιονιστικού χαρακτήρα!

    Καληνύχτα -κάτι γίνεται με τις ώρες ανάρτησης, δεν ανταποκρίνονται στην πραγματικότητα :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. nai, too exw paratirisei, tha to koitaksw. oxi, de mou fanikan apoluta. nomizw oti katalavainw ;) kalinuxta

    ΑπάντησηΔιαγραφή