Τρίτη 2 Νοεμβρίου 2010

Ζητώ συγνώμη...

...για τη καταχνιά. Νιώθω πολύ καλύτερα.  Λίγο η μπύρα, λίγο ότι συνήθισα εδώ. Ακούω Prince. Μαγείρεψα, αφού πήγα σούπερ-μάρκετ και άπλωσα-ξ-άπλωσα ρούχα. Δύσκολο να φροντίζεις κάποιον και να θες και το χρόνο σου.. Μάλλον πρέπει να μοιράσω τις μέρες, δε βγαίνει αλλιώς. Έχω όρεξη για σκανταλιά και χορό.

Capa Robert

Lartigue

Ξεκίνησα το ''Υπόγειο'' του Dostoevsky, ως συνήθως είναι καταπληκτικός. "Λοιπόν, αυτόν τον πρακτικό άνθρωπο εγώ τον θεωρώ άνθρωπο αληθινό και ισορροπημένο, έτσι όπως τον θέλει η στοργική μητέρα μας, η φύση, όταν τον φέρνει στο κόσμο. Ζηλεύω τον άνθρωπο αυτό αφάνταστα. Είναι κουτός, το παραδέχομαι, μα ίσως ο ισορροπημένος άνθρωπος πρέπει να είναι και κουτός -πού ξέρετε;- και μπορεί αυτό να είναι το καλύτερο. Τούτος ο συλλογισμός γίνεται ακόμα πιο πιστευτός όταν μπροστά στον ισορροπημένο άνθρωπο βάλουμε τον αντίθετό του, τον άνθρωπο με την υπερτροφική συνείδηση, που δε βγήκε από τη μήτρα της φύσης αλλά από κάποιο δοκιμαστικό σωλήνα(είναι σχεδόν μυστικισμός αυτό, κύριοι, μα πιστεύω πως είναι αλήθεια). Λοιπόν, ο άνθρωπος του δοκιμαστικού σωλήνα δεν αξίζει τίποτα μπροστά στην αντίθεσή του, γιατί παρά την υπερτροφική του συνείδηση, θεωρεί τον εαυτό του έναν ποντικό κι όχι άνθρωπο. Ένας ποντικός με υπερτροφική συνείδηση είναι πάντα ποντικός, ενώ ο άλλος είναι άνθρωπος..."

Είναι περίεργο, το να είσαι άνθρωπος και να έχεις ανάγκη κάποιον για να νιώσεις ότι είσαι κορίτσι. Να πρέπει να βάφεσαι, πολύ διακριτικά ώστε να μη φαίνεται, ίσα-ίσα να σε ομορφαίνει, ενώ μπορεί να λιώνεις για τον άλλο με τον που τον βλέπεις με τη τσίμπλα στο μάτι. Περίεργος κόσμος.

Το να θες την ησυχία σου αλλά να έχεις ανάγκη και τους φίλους σου. Να έχεις ξεχωρίσει από τους γονείς σου αλλά να θες να ξέρεις ότι σ' αγαπούν. Να σου σπάει τα νεύρα αλλά να θες να μείνεις στην αγκαλιά του, όταν σε κρατάει. Αλλά μάλλον αυτή είναι όλη η ομορφιά, ε;

Να θες και την οικονομική σου άνεση αλλά να κάνεις και αυτό που σ' αρέσει, να θες να κυνηγήσεις τα όνειρά σου αλλά να τρελαίνεσαι για το χουζούρι, όταν σε παίρνει.


Πλάκα, πολύ πλάκα έχει η ζωή.

5 σχόλια:

  1. Σου εύχομαι νά είσαι πάντα από τήν μεριά της πλάκας!!!..

    μιά φίλη πού δέν σου ταιριάζει....

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Εχεις δίκαιο. Ακούστηκε...κάπως!!!

    Ενοούσα....ηλικιακά φυσικά!!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. φιου, νόμιζα ότι είπα κάτι που σε πείραξε, αλήθεια. Ένας απ' τους καλύτερούς μου φίλους με περνάει 20 χρόνια ;)

    ΑπάντησηΔιαγραφή