Καφές φίλτρου

Απλά κάνει πλάκα αυτός, ο δε ξέρω ποιός, σταθμός. Το ένα κοψοβλέβικο μετά το άλλο.. With or without you, the immortal, red hot chili peppers και τα ρέστα μου, (που δεν είχα να δώσω ψες)..

Τα "κακά'' μυστικά είναι λυτρωτικό να τα λες, δε σταματάνε να είναι ''κακά'', μα γελοιοποιούνται και μικραίνουν πολύ, γίνονται ελαφριά, σχεδόν εξατμίζονται. Τα ''καλά'', σε όποιον τα πεις, ακόμα και στον εαυτό σου, αν τα λες συχνά, αποδυναμώνουν επίσης, είναι απελπιστικό αυτή τη φορά. Θέλει προσοχή.

Μου τελειώνουν τα τσιγάρα, επίσης, Μπου. Καπνίζουμε πολύ.

Συνειδητοποιώ ότι όποιο στόχο κι αν καταγράψω στο τεφτέρι μου, μετά τον ορισθέν χρονικό διάστημα διεκπαιρέωσης του, πάντα τον φτάνω, κουτσά-στραβά, κάπως. Είναι καλό αυτό, πρέπει να χαλαρώσω, μια χαρά τα πας.

Βασιλικά τσιγάρα, σίδερο παντελονιού και πουκαμίσας, ανακάτωμα στομαχιού από το τσιγάρο το πολύ, με υπολογιστή συγκατοίκου αγαπητού, το κάθε μελλοντικό έργο πρέπει να είναι καλύτερο, φωσφοριζέ καρδούλες, πολλά ντουζ, να πουλήσεις κανένα έργο, ήταν επιλογή σου, ξεκινάνε τα μαθήματα του μεταπτυχιακού, για τους άλλους, δε θέλω να πάω, βοήθεια γονέων, έχασα και ξαναβρήκα το γάιδαρο και το κόκκινο στυλό.

Πρέπει να μένει μόνος του κανείς, όσο τρομαχτική κι αν είναι η αίσθηση, το να μη μπορείς να μιλήσεις σε κανέναν, ξημερώματα. Αφού στη πραγματικότητα μόνο έτσι όντως σκέφτεσαι, αφού στη πραγματικότητα αυτά δε λέγονται, όσο κι αν νομίζεις ότι εκείνη τη στιγμή χρειάζεσαι τη φίλη σου. Μόνο έτσι κοιτάς τον εαυτό σου στο καθρέφτη σου. Αν δε σ' αρέσει δε φταίει η μοναξιά.

Ανδρέας Εμπειρίκος, Υψικάμινος,

Γαλούχησις Φορβάδων : Κυκλικώς ξεκινώντας φθάσανε τα θρύψαλλα του τηλεβόλου ενωρίτερα και από τον γδούπο του φωτός. Μία δεσποινίς σηκώθηκε μέσα στο σκότος και αντικατεστάθη αμέσως από άλλη δεσποινίδα η οποία παρέθεσε γαμήλιο προπόνημα σε συσχετισμένες αναλαμπές εικοσακισχιλίων αιώνων. Αλλά η απαίτησις των κρίνων δεν εξεπληρώθη γιατί το ράπισμα του κηπουρού διετράνωσε την λευκότατη επιδερμίδα της νέας μέρας και ζωήρεψε το φέγγος του άσπιλου στήθους της λέξι προς λέξι και σχδόν διαγωνίως.

Το βα-βα των κροάκων : Μοιάζουμε με ελαστικά κουνήματα κυμαινόμενου όρους. Μία τρίχα αρκεί για να σταματήσει η ρευστοποίησις των υποσχέσεών μας. Μία έλιξ στριφογυρίζει μέσα μας και κόβει τους λαιμούς των πετεινών και τα βυζιά της κάθε περιττής περόνης. Έξω το φως και τα σκουπίδια της αυγής. Έξω το μπάρκο - μπέστια και των θείων και των κονίκλων. Ευχές για τα παραπατήματα των θλιμμένων και των κορυβαντιώντων. Οι πράξεις θέλουν άχυρα τα φίδια κρεμαστούς μπαξέδες από γλοιώδεις πλοκάμους μιας εσπερίδος.

Είναι πολύ καλά τα δανεισμένα από φίλους βιβλία, σαν στη κατάλληλη στιγμή, σχεδόν πάντα. Ποτέ δε μου άρεσε ο Εμπειρίκος, τώρα κάτι αρχίζει να κινείται μέσα μου. Εντύπωση μου κάνει που άρεσε στη συνοδοιπόρισσα χρόνια πριν, είμασταν τόσο μικρά! Όπως και ο Hieronymous Bosch!!! Τελικά καθένας έχει το μονοπατάκι του, δε κάνει να το κρίνεις, γιατί κάποτε ίσως καταλάβεις γιατί το επέλεξε, τί λουλούδια βλέπει εκεί και ακολουθεί και πάει. Χαζή παρομοίωση αλλά αυτό μου κατέβηκε.